filmimiz henüz filmin başında ayağa kalkıyor, üstünü başını düzeltiyor, önünü ilikliyor ve yeşilçam'ın önünde saygıyla eğiliyor.

macbook pro kullanan adamın eline 90'ların sonundan hadi bilemedin 2000'lerin başından kalma, kapaklı, aç konuş telefon vermişler duvara atıp kırması için, kıyamamışlar.

eğlenmeyi bir kenara bırakırsak; artık bu türk sineması'nın korunması, gelişmesi adına hep destek, tam destek anlayışından kurtulmamız gerekiyor. bu dar çevreli sınıfçılıktan sıyrılmamız şart. yapan yapıyor ve hatta becerebilen evrensel işler koyuyor ortaya. hemen acı aşk'la başlayalım demiyorum ama biz seyirciler olarak dipten bir dalgayla gelmezsek, sektör içinden ve dışından^:kardeş sektörler^ sınıfçı zihniyete sıkı sıkı sarılmış insanların bunu yapacağı yok. eğer bir değişim ve gelişim olacaksa, sektörü buna seyircinin zorlaması gerek.

filmimize dönersek; tüm film boyunca ama özellikle ilk yarısında senaryodan kaynaklı olduğunu düşündüğüm boşluklar, kör noktalar ve hatta tutarsızlıklar var ama ben genel olarak sevdim. güzel kadın kontenjanlarını pseudo güzel kadınlarla doldurmamaları alkışa değer. işinin ehli ve daha cesur bir senarist ve yönetmenin elinden bu omurgayı tekrar izlemek isterdim.